De Nautilus was mijn eerste uitstapje naar de wondere wereld van Arduino en moderne electronica. Het begon met een artikel van een Duitse fotograaf die beschreef hoe hij een GoPro action-camera had aangesloten op een grote knop en vier lampen en dit alles in een plastic doos had gezet om een ​​”photo booth” te maken voor een bruiloft. Kort nadat ik dit verhaal had gelezen, kondigde mijn zusje aan dat ze ging trouwen. Uiteraard zou ik de trouwfoto’s maken – ik was toen fotograaf – maar zo’n fotohokje leek me ook erg leuk. Gasten maken daarmee hun eigen foto’s.

Ik had geen GoPro liggen, maar ik had iets beters: een oudere Canon D40 DSLR-camera en een groothoeklens. Het aansluiten hiervan was echter wat ingewikkelder, vooral toen ik het nodig vond om een ​​voortgangsindicator, een tinkelbelletje en een rookmachine toe te voegen. Ik had gehoord over Arduino-microcontrollers, maar had er nog geen ervaring mee. Gelukkig bleek het vrij eenvoudig om ermee te werken. Het toevoegen van wat basiselektronica was ook niet zo moeilijk.

Om een ​​of andere reden moest deze machine eruit zien alsof hij door Jules Verne was gemaakt, dus ik maakte de body van donkere, gebogen houten panelen met een ondersteunend frame van koperen buizen en messing koppelingen. De naam is een directe verwijzing naar Jules Verne’s “20.000 Mijlen Onder Zee”, de roman uit 1870.

Een van mijn lievelingselementen van de Nautilus is het aftelblok, gevormd door twee numerieke ‘nixiebuizen‘, oude gasontladingsbuizen met daarin verwerkt de getallen van 0 tot 9. Deze cijferdisplays werden in de jaren ’50 tot ’70 van de vorige eeuw gebruikt in bijvoorbeeld de controlecentra van de NASA, in oude kerncentrales en op de beurs van Wall Street om de koersen weer te geven. Ze zijn lastig te combineren met moderne electronica omdat ze op 180 volt gelijkstroom werken, vele malen meer dan de gangbare 5 of 3,3 volt van moderne microcontrollers. Ook werden er al heel lang geen nixies meer gefabriceerd. Ik heb de mijne gekocht in Oekraïne, een oude partij die ergens opgedoken was. De 180 volt-voeding heb ik in Zwitserland gekocht en de speciale microchips om het hoge voltage van de letters in en uit te schakelen kwamen van eBay. Een mooi verhaal is dat een jonge Tsjech in 2017 is gestart met een fabriekje om nieuwe nixies te produceren. Hij lijkt het goed te doen.